Operasyon ağrıları azaldıkça, bir kaç saatliğine de olsa dışarı çıkmaya başlıyorum. Bir vesile ile bugün de çıktım ve TMMOB Tekstil Mühendisleri Odası Müdürü arkadaşım Ahmet Dinçerin yanına uğradım. Kendisi ile güzel bir sohbetin ardından, hala odaya neden üye olmadığımı sordum kendime. TMO'nun kolaylaştırıcı üyelik fırsatını da öğrenince hemen üyelik başvurusunda bulundum.
Meslek odaları bütçeleri ile sınırlı bir organizasyon kurabiliyorlar. TMO olması gereken üye sayısının sadece beşte biri üye ve bunların da bir kısmı aidat ödemesi yapabiliyorlar. Bu durum bizim iş son raddeye gelmeden görevlerimizi yapmamamıza güzel bir örnek oluşturuyor.
Belki en geç üye olan benim bu konuda ahlak dersi vermem doğru olmaz. Ancak doğrusu üye olmasam da meslektaşlarım ve mesleğim adına faydalı hizmetler vermeye çalışmış biri olmam bir nebze olsun vicdanımı rahatlatıyor. Oda faaliyetlerini yeterince bilmemem veya mesleki anlamda katkılarını görememem nedeni ile üyeliği gerekli görmedim hiç. Ama bu doğru bir hareket değil. Önce meslektaşlar kurumlarına destek olmalı ardından bir fayda beklemeliler. Çok geç de olsa durumun farkına vardım.
Aslında konu genç mühendis arkadaşlarla sohbet toplantıları düzenlemek isteğimden çıktı. Yılların birikimi, çok az mühendise nasip olmuş ülke çapında işletme gözlem ve ilişkileri bu konuda paylaşabileceğim çok şey olduğunu düşündürdü. Eğer imkan olursa, genç profesyonel arkadaşlarıma katkıda bulunmaktan mutluluk duyacağım.
1 comment:
Hayırlı,uğurlu olsun.
Post a Comment